Zrobiliśmy spektakl o pięknie. Jako o kategorii, wartości, podziale…

To znaczy chcieliśmy zrobić spektakl o pięknie, ale wyszło nam o żądzy, o seksie, o błonie dziewiczej, o przemocy systemowej i trochę krytykujemy postmodernizm jako filozofię późnego kapitalizmu.
(…)
To, jak zmienia się koncepcja piękna, świadczy o tym jak z biegiem czasu zmieniają się relacje władzy, relacje romantyczne, zbiorowe wyobrażenia ideału. Co było piękne, co jest, co będzie.
Czy to, co piękne (w odniesieniu do człowieka) jest pożądane, seksowne?
Badanie granic obszaru “poprawności politycznej” oraz żywotności stereotypów. O celach i strategiach seksualizowania postaci wszelakich dzieł. Próba uchwycenia przedstawień żądzy.
Czyli: dlaczego niewolnica Isaura musiała być piękna, bierna i zależna?
Czy jest to postać pozbawiona “ego” w rozumieniu freudowskim?

tekst: Agnieszka Wolny-Hamkało, Martyna Majewska

reżyseria: Martyna Majewska

scenografia i kostiumy: Krystian Szymczak

muzyka: Dawid Majewski

choreografia: Madlen house of Revlon

wideo: Konrad Śniady

obsada: Angelika Cegielska, Mateusz Flis, Mikołaj Krzeszowiec, Ireneusz Mosio [g], Wojciech Świeściak